Solingen 'lichttoren'

De toren werd tot 1983 gebruikt voor huishoudelijke watervoorziening en raakte daarna in verval. Tien jaar later zorgde lichtontwerper Johannes Dinnebier voor de metamorfose van een wateropslagfaciliteit tot een vernieuwend lichtobject. Jule Dinnebier en Daniel Klages voerden de projectontwikkeling uit. De planning van en het toezicht op de ombouw werden toevertrouwd aan Figge Architekten uit Wuppertal. Tijdens de laatste bouwfase hanteerde A3 Architekten uit Berlijn een nieuw brandpreventieconcept. In samenwerking met de lokale overheden werd het gebouw geschrapt als erfgoed, om de watertank te kunnen vervangen door een transparante koepel van glas en staal. In de open torenschacht werden vier verdiepingen gecreëerd die nu een bibliotheek, kantoor, keuken en exclusieve lounge huisvesten. De buitengewone locatie straalt een experimentele sfeer uit die de creativiteit bevordert. De ontwerpen van lampenfabrikant Dinnebier Licht werden perfect geïntegreerd in het geheel.

De ombouw omvatte ook een innovatieve stroomvoorziening en verwarmingstechnologie. Drie geothermische sondes van ongeveer 80 meter diep bedienen een geoTHERM bodem-water warmtepomp. Op deze manier kan 75 procent van het maximale warmtevermogen van 14 kW op een zuinige manier worden gegenereerd. Dankzij het Intze-ontwerpprincipe volstaat 14 kW om de volumineuze bouwstructuur te verwarmen. Na vervanging van de tank door een glazen koepel werd een vloer gestort van 200 kubieke meter beton, die warmte kan opslaan. Deze nieuwe koepelvloer vervangt de oorspronkelijke structurele ondersteuning door het watervolume. Het stevige buitenmetselwerk oefent dezelfde functie uit. Oppervlakteverwarmers op de tussenliggende niveaus staan garant voor een comfortabel klimaat. Om de inherente traagheid van het verwarmingssysteem in uitzonderlijke omstandigheden te compenseren, werd de glazen koepel ook uitgerust met een kleine gasverwarmer.

De lichttoren wordt gebruikt voor artistieke, culturele en commerciële evenementen en is een uitstekend voorbeeld van het verborgen potentieel van historische gebouwen.